25.12.09

Ο χρόνος στην άκρη του ουράνιου τόξου


Μετά από μερικές εβδομάδες απουσίας στο εξωτερικό του εξωτερικού για δουλειά, βρίσκομαι τελείως Εντός Τόπου και Χρόνου, πράγμα ασυμβίβαστο με μένα! Πρέπει να πιάσω ξανά το νήμα από εκεί που το άφησα, αλλά δυσκολεύομαι..

Δοκιμή.

«Άμα χάσεις ένα Μεγάλο κομμάτι του συμβατικού χρόνου, πρέπει για να ενταχθείς πάλι στους "κανονικούς" ρυθμούς, να τον καμπυλώσεις τόσο ώστε να έρθεις στο σημείο που θα ήσουνα ζώντας μια κανονική ζωή. Ή καλύτερα σ' ένα παράλληλο σημείο. Μεταφορικά, θα μπορούσα να πω ότι είναι κάτι σαν το τόξο του Οδυσσέα. Δεν αρκεί όμως να το λυγίσεις, πρέπει και να σημαδέψεις σωστά. Τώρα το πρόβλημα είναι ότι μαζί με τον χρόνο καμπυλώνεται και ο χώρος. Περίεργα πράγματα. Τουλάχιστον ξέρω ότι θα βρεθώ σύντομα στο σημείο απ' όπου που ξεκίνησα.

Απέραντο λευκό ή απέραντο γαλάζιο. Το ουράνιο τόξο πάντως δεν αλλάζει χρώματα, μόνο φόντο αλλάζει...»


Δεν ξέρω αν έχει απασχολήσει κανέναν το ερώτημα αν αλλάζουν πιο γρήγορα οι άνθρωποι ή οι πόλεις. Ή, τι συμβαίνει όταν οι αλλαγές του μη φυσικού περιβάλλοντος στο πέρασμα του χρόνου, γίνονται πολύ πιο γρήγορα ή πολύ πιο αργά από τις αλλαγές μέσα μας.


Φεύγουνε γενιές ξεκομμένες από ένα περιβάλλον που άλλαζε τόσο γρήγορα, ώστε να χάσουν κάθε επαφή μαζί του και κατ' επέκταση με τον εαυτό τους. Έρχονται άλλες, κολλημένες σ΄ένα περιβάλλον που παραμένει βαρετά ίδιο και ακαλαίσθητο...


Το πρόβλημα είναι ότι ο άνθρωπος σταμάτησε κάποια στιγμή να προσαρμόζεται στο περιβάλλον (ή να το προσαρμόζει στα μέτρα του).

Γιατί ανακάλυψε ότι έχει και άλλη μια ιδιότητα: να συνηθίζει!



"Στον ορίζοντα ξεκινάνε τα περίφημα δάση των Νίμπελούνγκεν. Οι μάγισσες, τα ξωτικά και οι δράκοι, δεν διασχίζουν πια τα ατελείωτα λιβάδια. Δεν ξέρω αν υπάρχουν όλα αυτά ακόμα. Πάντως, στο πρώτο μου βράδυ στο χωριό της φωτογραφίας, κάνοντας μια βόλτα στα στοιχειωμένα του σοκάκια, το μόνο φως που είδα ήταν στα μάτια ενός περίεργου πλάσματος που με κοιτούσε..."


Άμα πάρεις την απόφαση να σταματήσεις να συνηθίζεις όλα αυτά που δεν σου αρέσουν και να τα φτιάξεις από την αρχή, θα φαίνεται σαν να παραμένεις ακίνητος, ενώ τα πάντα γύρω σου τρέχουν. Όμως μπορεί να συμβαίνει και το αντίθετο. Εξαρτάται από την θέση του παρατηρητή.

22 σχόλια:

  1. Ιππότη καλώς ήρθες.
    Ένα θα σου πω μόνο για να νιώσεις λίγο τυχερός. Οι μεγαλύτεροι δολοφόνοι της αισθητικής εκτός των άλλων είναι οι νεοέλληνες Ελληνάράδες. Δεν έχουν αφήσει τίποτε όρθιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Guten Taaaag!
    Wir lieben Dich!
    Σ'αγαπάμε.

    Εξοχη ανάρτηση.

    Πες μου όμως πως θα μάθω να συνηθίζω επιτέλους.
    Τις καλύτερες ευχές μου για την καινούργια χρονιά.
    @αλλενάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φώντα, η κατάσταση δεν διορθώνεται. Άρα κάποιοι πρέπει να τα γκρεμίσουν όλα για να τα ξαναφτιάξουμε. Εκτός αν αναλάβουν οι "ίδιοι" και το χτίσιμο εργολαβία. Χμμ.. Τρομακτικό σενάριο!

    αγαπητό αλλενάκι έβαλα έξτρα για σένα τις φωτογραφίες από τα τοπία.
    Το μεγαλύτερο ελάττωμα του ανθρώπου είναι ίσως το ότι συνηθίζει.. άρα είσαι μια χαρά!
    Bevor wir fallen, fallen wir lieber auf!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για σήμερα θα ευχηθώ καλώς επέστρεψες.
    Από Δευτέρα τα υπόλοιπα.
    Να περνάς καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σ' ευχαριστώ νοών..νοείτω! Καλό και γιορτινό Σ/Κ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλώς ήρθες Agilulfo και Χρόνια πολλά!

    Δεν μπορώ να καταλάβω ποιο είναι το πρόβλημά σου!

    Υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να βγαίνεις πρωί στο μπαλκόνι, πίνοντας τον καφέ σου,ατενίζοντας τις υπέροχες κεραίες, τους μοναδικούς ηλιακούς και ακούγοντας το μαγευτικό ήχο της κόρνας;

    Τούτες ειδικά τις,γεμάτες αγάπη και ψώνια, μέρες που είναι όλα στολισμένα (ναι ναι ακόμα και οι ηλιακοί!) , νιώθω πραγματικά ευλογημένος!

    Τι να μας πουν και οι άλλοι για πολιτισμό..;

    Ουράνιο τόξο: Δεν είναι εκείνο το πράγμα που έχει όλες τις αποχρώσεις του γκρί, μετά από τη βροχή ένα μεσημέρι στο κέντρο της πόλης;

    Συχγώρα με για το ύφος, αλλά το μοναδικό δέντρο που είχα στη γειτονιά μου έγινε πλέον πάρκινγκ για αυτοκίνητα με χαμηλή κατανάλωση, φιλικά προς το περιβάλλον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όλες οι φωτογραφίες είναι εξαίσιες.
    Δεν μπορώ να αποφασίσω ποια να βάλω.
    Αυτές με το χιόνι με αφήνουν άφωνη.

    Αμφιταλαντεύομαι μάλλον μεταξύ του κτιρίου και αυτής με το φωτεινό στίγμα.

    @αλλενάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Προμηθέα να το βλέπεις θετικά. Το γκρι έχει πολλές αποχρώσεις, ενώ το λευκό καμία. Καταντάει βαρετό:)

    Επίσης θα σου πρότεινα να ξεκολλήσεις από αυτές τις παλιομοδίτικες ιδέες περί πρασίνου. Τα καινούργια αμάξια είναι πια πράσινα. Πια δέντρα?

    Μην μπερδεύουμε τα προβλήματα με τις λύσεις. Δεν έχει σημασία που δεν ταιριάζουν το ένα με το άλλο, αρκεί που έχουμε και απ΄τα δύο!

    (Είπα να δώσω έναν τόνο αισιοδοξίας, λόγο των ημερών)

    Χρόνια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αλλενάκι να σε βοηθήσω! Η πρώτη είναι από τις Αυστριακές Άλπεις, κανά 20λεπτο από το Σάλτσμπουργκ. Οι επόμενες 2 είναι μέσα από το σπίτι. Η τέταρτη ένα κτίριο που ανακαινιζόταν στο Παρίσι και οι άλλες δύο από ένα χωριό Β/Δ του Όντενβαλντ στη Γερμανία. Και η τελευταία δεν είναι ένα φωτεινό στίγμα, αλλά ένα αλλόκοτο πλάσμα που με κοιτούσε:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κι όμως είμαι πολύ θετικός!
    Απλώς προτιμώ αποχρώσεις άλλου χρώματος και όχι του γκρι.

    Έχει δίκιο για τα πράσινα αμάξια. Τι σκεφτόμουν; :)

    Το ότι υπάρχουν , εκτός από προβλήματα, και λύσεις είναι παρήγορο.Αρκεί όπως είπες να μην τα μπερδεύουμε αλλά να τα βλέπουμε καθαρά, όπως είναι.

    Να πω επίσης ότι σε θεωρώ πολύ τυχερό που έχεις τη δυνατότητα να "δραπετεύεις" από εδώ.
    (Άλλωστε, τι θα ήταν ο Οδυσσέας χωρίς το ταξίδι του;)

    Εγώ συνεχίζω να είμαι "Δεσμώτης".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Όλα σχετικά είναι Προμηθέα, μπορεί να ταξιδεύει κάποιος συχνά και να παραμένει κολλημένος στο μυαλό, ή να είναι κολλημένος σ' ένα σημείο και να ταξιδεύει με την ψυχή, το μυαλό.

    Και το δεύτερο "κόλλημα" αλλάζει εύκολα, το πρώτο δεν αλλάζει.
    (δεν το δείχνει ο καθρέφτης;)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Και πάλι θα συμφωνήσω!

    Ο καθρέφτης πάντως δείχνει απλά...εμένα, μιας και δεν ανήκω σε αυτή τη γενιά.
    (Ούτε σε εκείνη της Nivea!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τελικά καιεγώ χάλια τα πάω με την διαχείριση του χρόνου.
    Τελευταία δε και με την διαχείριση του μυαλού μου.
    Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ.
    Και με ενοχλεί κυρίως για το ότι δεν μπορώ να γράψω δύο λόγια για την σπουδαία ανάρτησή σου.
    Δεν το ζορίζω όμως, ξέρω ότι κάποιες στιγμές χρειάζεται "άδειασμα" και ξεκούραση για να μπορέσεις να συνεχίσεις.
    Επιφυλάσομαι φίλε agilulfo, σε ελθόντα χρόνο και διαύγεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Χα, χα! Καλά κάνεις. Μην μπαίνεις στο τριπάκι της πίεσης. Ούτως ή άλλος κόλλαγε στο σχόλιό σου περί χρόνου! Απλά ξέφυγε λίγο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. καλή παραμονή σου εύχομαι, με ενέπνευσες και σου αφιερώνω την αναρτησούλα

    @αλλενάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σ' ευχαριστώ πολύ αλλενάκι! Έρχομαι να δω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Υγιή και ευτυχισμένη χρονιά agilulfo.
    Με ανησυχίες και δημιουργικότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Η συνήθεια είναι η μεγάλη κατάρα που έριξαν οι νάνοι, τα ξωτικά, οι μάγοι και οι δράκοντες στην ανθρωπότητα λίγο πριν φύγουν και μας αφήσουν, λιγοστοί και εξορισμένοι, ή λιγο πιο μετά. Εξαρτάται από το πόσο θα καμπυλώσεις τον χρόνο και αν θα βρεθείς μπροστά από την τότε εποχή ή πίσω.

    Μπορείς πάλι να καμπυλώσεις τον χρόνο (και συνεπώς τον χώρο) τόσο ωστε να βρεθείς πίσω σου ακριβώς. Απο κει θα μπορέσεις απρόσκοπτα και δίχως παρεμβολές, ως τρίτος παρατηρητής, να διακρίνεις ποιός αλλάζει πιο πολύ. Η πόλη ή εσύ.

    Αρκεί βέβαια να μην κοιτάξεις ποτέ πίσω σου. Γιατί δεν ξέρεις ποιόν θα βρεις εκεί.

    Καλή χρονιά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Άμα ήξερα όταν τελείωσα το σχολείο τι παρενέργειες μπορεί να έχει το ΕΜΠ δεν θα ξενιτευόμουν:) Πάντως, πρέπει να σε διορθώσω σε κάτι. Η κατάρα των νάνων, των ξωτικών, των μάγων και των δράκων, που αναφέρεις, δεν είναι η Μεγάλη Κατάρα, αλλά η Πρώτη Κατάρα, την οποία έριξαν λίγο πριν μας αφήσουν. Προφανώς βρέθηκες μόνο λίγο πίσω από την εποχή τους και όχι μπροστά. Αλλιώς θα ήξερες. Δεν θέλω να αναφέρω περισσότερες λεπτομέρειες. Μπορώ μόνο να μεταφράσω μία μικρή παράγραφο από το αρχαίο, σχεδόν κατεστραμμένο, χειρόγραφο της Μεγάλης Κατάρας.

    ... στην καρδιά του αρχέγονου σκότους που μας περιβάλει... μια φλόγα ζωής... αιώνια καταραμένη... προσμένει τ...Χ'λθτ.. να επαναφέρει την απόκοσμη φρίκη στη...

    Τέλος θα σε συμβούλευα να μην διαβάσεις ποτέ την τελευταία παράγραφο σε κλειστό χώρο. Ο Νιαρλθ'τρλ θα τον στοιχειώσει για πάντα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Time kills me terribly.
    "Time shall not murder you," He said,
    "Nor the green nought be hurt;
    Who could hack out your unsucked heart,
    O green and unborn and undead?"
    I saw time...

    είπε ο Ντύλαν Τόμας.
    Εχω καταργήσει τον Χρόνο εδώ και χρόνια. Κι' είναι πολύ καλύτερα. Ωστόσο πάντα θα βρούμε κάτι που να μας σκοτώνει. Ανάμεσα σ' αυτά και η συνήθεια.
    Τι καθαρά κι' αγνά που δείχνουν όλα χιονισμένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Έχει ενδιαφέρον πως αντιλαμβάνεται ο καθένας μας το χρόνο... πάντως δεν με παίρνει να τον καταργήσω! Βέβαια και το ότι μπορώ ακόμα να απολαμβάνω κάποια "νεκρά" διαστήματα, ίσως να είναι πολυτέλεια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή