Εκδίκηση

Ο δαίμονας μετά από χρόνια ακαμψίας γύρισε στην παλιά ξύλινη θέση του δίπλα στο πιάνο. Ήταν στολισμένη με εικόνες παρμένες από την κόλαση ή την αρρωστημένη φαντασία ενός ποιητή.

Πίεσε απαλά τα δάχτυλα του στα σκονισμένα πλήκτρα και μια μουσική προαιώνιου σκότους πλημμύρισε το δωμάτιο. Τα μάτια του έλαμψαν εκστασιασμένα από την ομορφιά του θανάτου, καθώς ανάβλυζε από μέσα τους μία δέσμη αίματος, μία ακατάσβεστη φλόγα πάθους για εκδίκηση.

Τα ζαρωμένα του δάχτυλα χόρευαν όλο και πιο έντονα πάνω στο πιάνο στον ίδιο μονότονο κι ακατονόμαστο χορό, καθώς η αγωνία ζωγραφιζόταν στο γέρικο πρόσωπο του, όπως στον επιδέξιο γλύπτη που σκαλίζει τον εαυτό του σ' ένα καθρέπτη.